VIDRA / OTTER /-ta čudesna i prelijepa životinja.Vidre su veoma razigrane i dobroćudne životinje.

VIDRA / OTTER /-ta čudesna i prelijepa životinja.
Vidre su veoma razigrane i dobroćudne životinje.

Vidre

Životinja

Vidre mogu biti slatkovodni ili morski sisavci; članovi porodice Mustelidae, u koju spadaju lasice, tvorovi, jazavci i drugo. Vidre su mesožderi, a hrane se raznolikim plijenom. Wikipedia

Znanstveni naziv: Lutrinae

Viša klasifikacija: Kune

Kategorija: podporodica

Vidra
Lutra lutra

Taksonomija

• Carstvo: Animalia
• Tip: Chordata
• Razred: Mammalia
• Red: Carnivora
• Porodica: Mustelidae
• Podporodica: Lutrinae
• Rod: Lutra,Vrsta: Lutra.

Opšti opis

Vidre mogu biti duge oko 1,20 m, od kojih na rep otpada 40-ak cm. Tijelo im je izduženo sa dugom i gustom dlakom obično tamno smeđe boje (mada postoji više nijansi) obično sa malo svetlijom dlakom na stomačnom dijelu. Krzno je glatko i vodootporno, a dlaka oštra i kruta, tamnija na krajevima a svetlija pri korjenu. Rep je dug i malo spljošten pa im služi kao kormilo dok rone u potrazi za plijenom. Uši su male, zaobljene i, kao i nozdrve, mogu se zatvarati pod vodom.

Vidre imaju po pet prstiju na nogama i plivaće kožice izmedju prstiju pa joj noge služe kao vesla. Na prstima ima kandže koje joj služe za hvatanje plijena. Može da se uspravi na zadnje noge i tako stoji i po nekoliko minuta. Njihovo prirodno okruženje je voda. Vidre su izvrsni plivači. Pod vodom mogu zadržati dah i do 2 min. U vodi im nijedan plijen ne može pobjeći, jer mogu da plivaju u svim pravcima pa i protiv struje bez mnogo muke. Njihovo vitko i snažno tijelo im omogućuje veliku brzinu i pokretljivost. Iako su joj noge kratke i izgleda više kao da puzi po zemlji, ona nije spora na kopnu kako bi se možda očekivalo pa čak mogu prelaziti velike razdaljine u potrazi za novim izvorom hrane.

 

Rasprostranjenost

Nekada su vidre bile veoma rasprostranjene po čitavoj Evropi ali se tokom godina njihov broj smanjio jer su lovljene i ubijane zbog krzna, zbog štete koju su nanosili na ribljim uzgajalištima... Saobraćaj je često fatalan po njihove živote jer tokom obilaska svoje teritorije mužijaci prelaze puteve pa nastradaju pod točkovima automobila, kamiona... Krajem 1950-ih godina broj jedinki ove vrste drastično se smanjio zbog zagađivanja rijeka pesticidima - riba kojom se one hrane je bila zatrovana pa je to uzrokovalo na smanjenje broja vidri.

Danas se vidre pretežno mogu naći u Velikoj j Britaniji, naročito Šetlandskim ostrvima, u Italiji, Skandinaviji, Rusiji (Sibir) ali i u drugim krajevima kontinenta.

NAČIN ŽIVOTA
Vidrino stanište su bistre, nezagadjene rijeke i kanali oko kojih ima drveća i grmlja da mogu da se sakriju među njhovo korijenje. One kopaju svoje jazbine pod zemljom. Ulaz u jazbinu se nalazi oko pola metra ispod površine vode. Od ulaza vodi jedan hodnik dug oko 2 m do velikog brloga koji je uvijek suv, a od brloga vodi jedan uski hodnik do površine i služi kao dovod vazduha. Ponekad se useljavaju u napuštene jazbine jazavaca i lisica ili koriste rupe u obali koje je reka izdubila i produbljuju ih pa se u njima nastanjuju.

Ishrana

Vidre su isključivo mesojedi. Hrane se praktično svime što može da ulovi: ribom, rakovima, vodenim insektima, manjim pticama, žabama, jajima, pa čak i mladim zečevima i kunićima. Naročito voli jegulje i pastrmke. Malo koji plen može da im umakne. Dok god je pod vodom, a pored nje se pomjera nešto živo, ona će krenuti u lov čak i ako je pre toga već nešto ulovila. 

Ponašanje-mogu biti i ljubimci

Ove životinje su u glavnom aktivne noću. Veoma su oprezne, ima dobro razvijena čula sluha, vida i njuha i sposobna je da primjeti opasnost na udaljenosti od stotinjak koraka. Kad osjeti opasnost, vidra bježi u vodu jer se tamo osjeća najsigurnije. Dnevno jedu oko 1 kg hrane. Mladunce je veoma lako pripitomiti. Vidre se mogu istrenirati - Kinezi koriste jednu vrstu vidri za ribolov. Pripitomljena vidra je jako umiljata i prati gospodara u stopu kao pas.

Često se mogu vidjeti vidre u igri, kako mladunci tako i odrasle jedinke: plivaju na ledjima i umivaju se prednjim šapama, češkaju se po stomaku, zimi se na stomaku kližu po sniegu i ledu, igraju se međusobno... Vidre su veoma razigrane i dobroćudne životinje.

Mužijaci imaju velike teritorije duge od 1 do 40 km na kojima živi i po nekoliko ženki koje on posjećuje kad su spremne za parenje. U potrazi za novim izvorima hrane, vidre mogu da pređu velike udaljenosti. Zimi prelaze velike udaljenosti kližući se na stomaku i odbacujući se nogama. Granice svoje teritorije obelježavaju izmetom i ostavljanjem mirisa koje luče njihove žljezde sa donje strane repa. 

Razmnožavanje

Vidre nemaju tačno određen period parenja. Mogu se pariti u februaru i martu, ali i u julu, tako da nemaju baš jasno utvrđen period parenja. Mužijak obilazi one ženke koje su spremne za parenje.

Mužijaci postaju polno zreli sa oko 18 mjeseci, a ženke sa 2 godine starosti. Ženka za oko 2 meseca donosi na svijet 1 - 4 mladunca (najčešće 2 - 3). Prvih 6 nedjelja mladunci sisaju. Mužijaci ne učestvuju u podizanju potomstva. Mladunci uče da plivaju sa 12 nedjelja starosti, kad im krzno postane vodootporno. Obično u početku odbijaju da udju u vodu pa ih majka gura unutra. Sa 8 - 9 mjeseci starosti se počinju postepeno odvajati od majke, a sa godinu dana se potpuno osamostaljuju.